Aralık gitmelerin mevsimidir. Bir Aralıktı gittim ve şimdi bir aralıktan yazmaya başlıyorum size...
Her ayda zorlanırsınız biraz.. İklimine doyumsuz, havasına uyumsuz bir siz... Sonra yeniden, yeni bir ayın çözemezliği... Ne geçen seneyi bulursunuz, ne de geçen iklimi. Tıpkı sevgiliniz gibi...
Bir Aralık'tı gittiğimde.. Bir Aralık'ta sızmıştım hayatına.. Tıpkı senin gibi, tıpkı sevgilim gibi...
Şimdi yine seni bir Aralık'tan arıyorum sevdiğim... Yapraklarımı dökme mevsimimi atlatmak ümidiyle kaybediyorum bir şeyleri.. Beni ben yapan bir çok şeyden: renklerimden, canlılıktan, senden ve kendimden... İklimim yaşamama müsaade edecek mi bilmiyorum; ama vazgeçmiyorum! Seni beklemekten güneşi görmekten vazgeçmiyorum! Aralık'tan derin bir nefes çekiyorum ciğerlerime, taa içime.. Uzak diyarlardan mis gibi menekşeler karşılıyor beni. Ben Aralık'tan da gelecek günlerin hayalini kurmaktan korkmuyorum! Sakın aldanma yüzümdeki umutsuzluktan. Olur da bir gün gelirsen göreceksin ümit etmenin ne yüce bir his olduğunu! Gelsin Aralık.. Seninle hayat dört mevsim yaz, dört mevsim mutluluktur aslında!
Nereden bilir insan kaybettiğini sandığı insanı tekrar içinde bulacağını? Geri dönmek de, döndürmek de zordur belki.. Ama yine de, işte sırf bu yüzden, aşkın en besleyici doyumu umuttur!
Umudum Aralık! Aşkım Aralık! Mevsimlerden Aralık! Gitmelerin vaktidir Aralık!...
Son mektubum olacağını zannetme bunun.. Yine bir yaprak dökme mevsiminde yazacağım sana! Yazacağım ki, yeni bir ayda, yeni bir mevsimde kavuşma umudunu bulayım içimde.. Kalemim yoklarken son heceleri bil ki; hiçbir şey seni sevmek kadar acı vermedi bana.. Bil ki benim en büyük dökümüm sen oldun! Yine de ne mutlu ki içim ısınıyor seni düşündükçe.. Şimdilik hoşça kal dört mevsim aşk! Hoşgeldin sonbahar!
Ayfer ARSLAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder